ชีวิตท้อมากี่ครั้งแล้วเรา
ต้องเหงาคนเดียวกี่หน อีกแล้วหนอใจ
ไอ้คำว่ารักที่มี มันสู้เงินไม่ได้
ต้องทำใจ ก็ปล่อยมันไปตามทาง
อ้างว้างเดินตามถนน ประสาคนบ้านนอก
แต่กูไม่ได้กระจอก ไม่ได้ขอใครกิน
คิดถึงคนอยู่ข้างหลัง ฝากความหวังคอยเติมความรักอยู่ท้องถิ่น
แผ่นดินอีสาน มันคือบ้านเกิดกู
ตั้งใจเก็บเสื้อผ้า กลับไปพักผ่อนอยู่บ้านเรา
ดีกว่ามานั่งเศร้ากับเรื่องราว คนไม่จริงใจ
บ่แม่น บ้านพ่อบ้านแม่ของกูได๋ ถึงจะได้วาดฝัน เสียน้ำตา
มาแล้วเด้ออีหล่า ขวัญลูกกลับบ้านแล้วเด้อแม่
กลับมาหารักแท้ ที่อยู่ในใจตลอดมา
เติมพลังให้หายเหนื่อยแล้วค่อยกลับไปสู้งาน
คงอีกไม่นานหรอกฝันลูก ต้องเป็นจริง
สิเอาบทเรียนเทื่อนี่ เปลี่ยนเป็นแรงยู้ส่ง
และต่อไปนี้คง สิฮักเจ้าของมากกว่านี้
จะทุ่มแรงกายและแรงใจที่มี
ให้รักนี้เป็นรักแท้ พ่อและแม่ตลอดไป
ตั้งใจเก็บเสื้อผ้า กลับไปพักผ่อนอยู่บ้านเรา
ดีกว่ามานั่งเศร้ากับเรื่องราว คนไม่จริงใจ
บ่แม่น บ้านพ่อบ้านแม่ของกูได๋ ถึงจะได้วาดฝัน เสียน้ำตา
มาแล้วเด้ออีหล่า ขวัญลูกกลับบ้านแล้วเด้อแม่
กลับมาหารักแท้ ที่อยู่ในใจตลอดมา
เติมพลังให้หายเหนื่อยแล้วค่อยกลับไปสู้งาน
คงอีกไม่นานหรอกฝันลูก ต้องเป็นจริง
สิเอาบทเรียนเทื่อนี่ เปลี่ยนเป็นแรงยู้ส่ง
และต่อไปนี้คง สิฮักเจ้าของมากกว่านี้
จะทุ่มแรงกายและแรงใจที่มี
ให้รักนี้เป็นรักแท้
คือพ่อและแม่ตลอดกาล